Searches

نویسندگان فصلی

 غفور شیخی

موسم انتخابات شورا و ریاست جمهوری و رای گیری ها که می رسد عده ای که قبلاً کمترین دغدغه اشان آگاهی فرهنگی و سیاسی و روشنگری اجتماعی و فعالیت های علمی مستمر بوده در قالب یادداشت نویسِ چند پاراگرافیِ سایت های محلی و گروه ها و کانال های تلگرامی، یکی دست زیرچانه و دیگری در کنار کتابخانه و آن یکی قلم بر لب و یا تصویری شاعرانه و تبلیغاتی ظاهر می شوند. ابتدا چند برجک دولت را می کوبند و سپس به احساسات کوردی چنگ می زنند و در پایان برخی از مهم ترین معضلات شهرستان و مسئولین را داد می زنند. مانند فیلم های ایرانی زیرزمینی که سراسر آشفته و آکنده از ناهنجاری ها و مدعی صداقت و شجاعت اند. آگاهی بخشی، نویسندگی، انتقاد اجتماعی و روشنفکری جریان و فرایند سیال و مستمر و پویا است که مانند هر تکنیک و مهارتی نیاز به الزاماتی دارد.

الف- عمده ترین اغراض پشت پرده

این نوشته های فصلی، موسمی و مناسبتی غالباً با یک یا چند هدف زیر انجام می شوند:

- از جانب نهاد و اداره ای کوک شده اند تا بعنوان عملکرد نیروی خودی منعکس شوند.

- نماینده مجلس یا شورای شهری بوده که با تظلم، تافته جدابافته نمایی و برای رای آوری دور بعد، بعد از چهار سال غیبت و کم کاری و بدبیاری روی به خوداحیایی رویشیِ نوشتاری می آورد.

- از جانب نماینده یا مسئولی دیگر برنامه ریزی شده اند تا کم کم خود را به مردم بشناسانند که اگر برای شورا یا مسئولیتی یا قربانی لازم شد، مهیا باشند یا به نوعی لبیک و اطاعت امر ولی نعمتش را اجابت کرده باشد.

- از جانب عده ای از دوستان و نزدیکان تشویق شده اند که اکنون که تنور و بازار داغ است، تبلیغات علمی به سبک نویسندگیِ دانشگاه و انتقادیِ روشنفکری که موجّه تر و باکلاس تر از برخی شیوه های دیگر است، ظاهر شوند.

- از جانب مدیران برخی سایت های محلی ترغیب می شوند تا بازدید آنها هم از رونق نیافتد.

- عده ای هم با مشاهده ی جنب و جوش ها و مراسم های عمده، بیدار می شوند که به مسئولیت و تعهد اجتماعی و اخلاقی و علمی خود باید عمل کنند و نقش سازنده و دلسوزیشان را بنمایانند.

ب- انتقادهای وارد بر نوشته های فصلی

این سبک کاری و نوشتاری سبب می شود تا:

- اهمیت و شأن یادداشت نویسی و انتقاد اجتماعی و تحلیل دانشگاهی به یک ابزار فرصت طلبانه، تقلیل یابد و بالطبع در بلندمدت اعتبار خود را نزد عموم از دست می دهد.

- تلاش برای اطلاع رسانی و آگاهی بخشی جامعه، مختص یک برهه ی زمانی انتخاباتی گردد و امری که باید آهسته و پیوسته انجام گیرد تا مانند بارشی نرم و مستمر منجر به رویش و آبادانی گردد، به صورت سیلی مخرب ظاهر شود.

- تزویر و تظاهر و چندچهره نمایی افزایش یابد چرا که غالباً هدف نویسنده با آن تصاویر و در آن برهه ی زمانی خاص و با آن سبک نوشتن، با محتوا و متن نوشته هماهنگ نیست و جدا از حجم «کپی-پیست»هایش، به دل نمی نشیند و آگاهی را ارتقا نمی بخشد و از حیطه دانش و اطلاعات عمومی، بالاتر و عمیق تر نمی رود.

پ- پیشنهادها

هر نویسنده، گوشه نویس، یادداشت نویس و قلم به دستی دارای نقاط قوت و ضعف بی شماری است و مانند غلتیدن سنگ در مسیر رودخانه به مرور صیقل می خورد. به نقل از غفارزادگان، نویسنده ها انواع مختلفی دارند مانند «خودی، نخودی، دولتی، ملتی، روستایی نویس، شهری نویس، لاکتابه، یک کتابه، دوکتابه و الی آخر، خیّر، بی خیر، مذهبی، ضدمذهبی، لامذهبی، جلسه برو، جلسه نرو، آویزان، روشنفکر، تاریک فکر، بی فکر، خارج نشین، داخل نشین، لنگ در هوا، برج عاج نشین، اجاره نشین، خلوت نشین، آوانگاراد، مرتجع، بازاری، کوتاه نویس، بلند نویس، میانه نویس، رونما، تونما، وازلین بیار» و بالاخره کسانی که نوشته هایشان را هم خود می فهمند و هم دیگران یا فقط خود می فهمند یا نه خود می فهمند و نه دیگران و کسانی که با «کپی- پیست و گرداوری اینترنتی» عبای نویسندگی به قلندوش آویخته اند. لذا پیشنهاد می شود که:

- ابتدا چارچوب فکری و دیدگاه نظری باید شکل بگیرد تا برای این ساختار دو امر ضروری «روش» و «ابزار» تعیین گردد. مثلاً استاد رزمی که ایمان پیدا کرده در راه حق و عدالت از تکنیک، مهارت و قدرتش استفاده کند روش «تدریس» و ابزار «باشگاه و آدمک چوبی،  شمشیر پروانه ای، حلقه و...» را بر می گزیند.

- سعی شود در طول سال و سال ها این نوشتن، نقد و تحلیل و نظرها، تداوم یابد و وقتی موج های عظیم تحلیل در طی زمان شکل بگیرد، فصلی نویسی، تبدیل به میدانی مناسب برای تمرین تازه کارها می گردد و طبعاً در آن صورت جای تقدیر، تشویق و چکش خوری دارد. چرا که نویسندگان بسیاری از این مجرا تجربه آموخته اند.

- سبک نوشتاری خود را به نمایش بگذارید و بر آن پیگیر باشید. هر نویسنده و نوشتاری طبعاً موافق و مخالف های خود را دارد آنچه که درمراحل اول، مهم تر از تعداد موافق و مخالفان است آن است که «موافق و مخالف» شکل بگیرد.

- در طول سال و ایام مختلف و در قبال اغلب مسائل و عناصر فرهنگ به تناسب تخصص، علاقه و توان خود نقد و نظر و تحلیل و واکنش داشته باشیم. تعهد نوشتن و روشنگری و تدریس مانند نماز خواندن است که وابسته به یک روز و ماه خاص یا حال خوب و بد ما نیست. یکی از هزاران مسئله، انتخابات شورا و ریاست جمهوری و ضعف نمایندگی مجلس و بی اقتداری فرمانداری و نامدیریتی استانداری است که ضمن آنکه برای مشارکت بالای مردمی تلاش کرد باید این تلاش ها در زمینه های دیگر نیز مستمر و شبانه روز انجام گیرد.

منبع

خبرگزاری فارس، 18/11/1395 لینک