ساده زیستی از خصوصیات بارز ماموستا ملا عبدالرحمن ناصری بوده و همیشه در حرف و عمل مروج و مبلغ ساده زیستی بوده است.
به گزارش هاناخبر ، ماموستا ملا عبدالرحمن ناصری در شهریور ۱۳۲۰ در روستای جموغه از توابع شهرستان بوکان در یک خانواده روحانی دیده به جهان گشود. پدر ایشان ماموستا ملا علی از روحانیون منطقه بوکان بود که ساله در روستاهای جموغه و حمامیان به تدریس و وعظ و رسیدگی به امور دینی مردم اشتغال داشت. حاج ملا رحمان از همان کودکی نزد پدر شروع به تحصیل علوم دینی نمود. سالهای اول طلبگی قرآن و دروس مقدماتی را نزد پدر بزگوارشان آموخت و برای ادامه تحصیل راهی حجره های سایر روستاها و شهرهای اطراف گردید. ایشان در سالهای طلبگی از محضر اساتید بلند پایه منطقه چون حاج ملا علی ربانی بغده کندی، حاج ملا عبدا.. احمدیان، حاج ملا عبدالهادی افخم زاده و حاج ملا حسن محمودی کسب علم و فیض نمود. ایشان پس از طی دروس فقه، اصول، منطق، کلام، بلاغه، تفسیر، حکمت و ادبیات عرب در سال ۱۳۴۳ شمسی اجازه نامه خود را از محضر استاد افخم زاده دریافت نمود.
حاج ملا عبدالرحمن ناصری در سال ۴۳ ازدواج کرد که حاصل آن سه پسر و پنج دختر است. ایشان تبلیغ و تدریس خود را از همان روستای محل تولدش، جموغه شروع نمود و قریب ۱۹ سال به تبلیغ و تدریس و رسیدگی به امور شرعی مردم این روستا پرداخت.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به بوکان عزیمت نمود. سالهای اول انقلاب در آموزش و پرورش به عنوان مدرس علوم دینی به تدریس معارف اسلامی به دانش آموزان پرداخت اما بعدها تدریس شان معطوف به طلاب علوم دینی شد و ادامه فعالیت های دینی خود را در مسجد حضرت عمر (رض) واقع در خیابان شهید بهرامی بوکان از سر گرفت. و در کنار امامت جماعت و تبلیغ و تدریس به اداره امور دفتر ثبت ازدواج و طلاق می پرداخت و تا اکنون نیز به عنوان روحانی همان مسجد نورانیت بخش محل و مورد رجوع مردم می باشد.
ایشان در طول عمر با برکتشان طلاب زیادی را تربیت نموده است که از این بین حدود ۶۰ نفر از شاگردان ایشان در کسوت روحانیت در روستاها و شهرهای اطراف مشغول تبلیغ و تدریس هستند. تابه حال ۱۹ نفر از محضر حاج ماموستا ناصری اجازه افتاء در مذهب امام شافعی (رح) دریافت کرده اند و افراد زیادی هم بخشی از دروس علوم دینی را نزد ایشان تلمذ نموده و در اموری غیر از روحانیت اشتغال دارند. حاج ماموستا ناصری تا سال ۱۳۸۴ تربیت و تدریس را ادامه می داد اما در سالهای اخیر به دلیل کهولت سن طلبه نمی پذیرد و صرفا به امامت جماعت و مطالعه می پردازد.
ایشان دارای تألیفاتی نیز در علوم قرآنی، علوم ادبی و شعر و مقالاتی نیز در پاسخ به سؤالات شرعی و رفع شبهات دینی می باشند که از بین آنها تنها کتاب شعرشان به نام «مه نزومه ی ئه دب و دین» (منظومه ادب و دین) به چاپ رسیده است و سایر تألیفات ایشان به صورت دست نویس در کتابخانه شخصی ایشان نگهداری می شود. اشعار ماموستا بیشتر مربوط به مسایل اجتماعی سروده شده اند و البته با رویکردی دینی. ایشان در برخی اشعارشان سبک زندگی مدرن را مورد انتقاد قرار داده و سبک زندگی اسلامی را برتر می شمارند.
ساده زیستی از خصوصیات بارز حاجی ماموستا می باشد و همیشه در حرف و عمل مروج و مبلغ ساده زیستی بوده است. و امرار معاش ایشان نیز از طریق کمک های مردم به روحانیت و درآمد حاصل از اندک زمین های کشاورزی شان می گذرد.
قطعه شعر زیر یکی از سروده های زیبای جناب ماموستا است که تقدیم خوانندگان عزیز می گردد:
حه مد و سوپاس و سه نا و شوکرانه بو خودای گه وره و تاق و تاقانه
بروانه له ژیر فه له کی ده ووار سه ر سوری سه عی خودای کردگار
عه قل بر ناکا له م جوراو جوره ئه م بوونه وه ره توفیریان زوره
یه ک شاد و گه ش و بزه له سه ر لیو یه ک چاو به گریان بو کولی خه م خیو
یه کیک له سه جده و رکووع و کرنووش یه ک غه رقی فه ساد دوور له عه قا و هوش
یه ک ئاکار به رز و به هه ست و ویژدان یه ک که له شه ق و بی عه قل و حه یوان
یه ک له خه تتی دین به موو لا نادا یه ک بی دین و ژین واتا موعتاده
یه ک مه ست و ور و سه رخوشی باده یه کیش نه خوشی کیبر و ئیفاده
یه ک مه ستی مال و ده وله ت و پووله یه ک بو شیوی شه و که وتوته جووله
یه کیک روژ و شه و خه ریکی تاعه ت یه ک یاغی و مه غروور دوور له عیباده ت
یه ک سواری ماشینی ئاخرین مودیل یه ک بی لاق و پی بیچاره و تخیل
یه ک خه و فی خودا وا ده ی کولینی یه ک ژه نگی گوناح دای ده تولینی
یه ک له موناجات چاو پر له گریان یه ک جه رگی خه لک ده کا به بریان
یه ک مه ستی عه یش و عیشره ت له کاخا یه ک رووت و ره جال له نیو چارداخا
علاقه ام به بحث های گروهی و تخصصی به ویژه حوزه ی جامعه شناسی و پژوهشگری است. از منتقدان گرامی درخواست دارم مرا یاری و راهنمایی فرمایند. متشکرم.