دوست گرامی ام، باران همیشه می بارد، تقصیر ماست که  کاسه هایمان را برعکس گرفته ایم. امیدوارم آنچه را که لایق و شایسته ی توست از زندگی دریافت کنی نه آنچه که آرزوی توست،چرا که مطمئنم بعضی اوقات آرزوهای تو کوچک است و لیاقت و شایستگی ات،خیلی بیشتر. این را هم پیشنهاد می کنم که از خوبی آدم ها دیواری بساز و هرگاه در حق تو بدی کردند، آجری بردار چون خراب کردن همه ی دیوار واقعا بی انصافیست. واضح است که به گذشته نمی توان برگشت و از نو شروع کرد اما از هم اکنون می توان از نو شروع کرد.چون طولانی ترین سفرها هم روزی با گامی کوچک شروع شده اند. به عبارتی دیگر از تولد و مرگ اجتنابی نیست پس بهتر است فاصله ی این دو را زندگی کنیم. خودت خوب می دانی که انسان جایزالخطاست اما اشتباهات دیگران را ببخش، نه فقط به این خاطر که دیگری لایق بخشش است شاید تنها به این دلیل که تو نیاز به آرامش داری و بخشش این حس را به تو هدیه می کند.

پس شروع کن، با تغییرات کوچک، و همین تغییرات کوچک زندگی را شیرین تر و زیباتر می کنند.خوشبختی منتظر شادی های بزرگ بودن نیست بلکه کیف کردن از تمام چیزهای کوچک و جزئیات است. اجازه بده یاداوری کنم بهت که سه چیز را از دوران کودکی ات جاگذاشته ایی:

شادمانی بی دلیل، دوست داشتن بی دریغ، کنجکاوی بی انتها.